Przełęcz Sanguszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przełęcz Sanguszki
Ilustracja
Rejon przełęczy
Państwo

 Polska

Wysokość

480 m n.p.m.

Pasmo

Beskid Makowski, Pogórze Wielickie

Sąsiednie szczyty

Kopytówka, Krowia Góra

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Sanguszki”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Przełęcz Sanguszki”
Ziemia49°48′23,1″N 19°45′24,0″E/49,806417 19,756667

Przełęcz Sanguszki (480 m n.p.m.) – przełęcz między szczytami Kopytówki (549 m) od północy oraz Krowiej Góry (617 m) od południa, a także miejscowościami Harbutowice i Palcza[1]. Zgodnie z regionalizacją fizycznogeograficzną Polski według Jerzego Kondrackiego, Kopytówka znajduje się na Wzgórzach Lanckorońskich na Pogórzu Wielickim, a Krowia Góra w Paśmie Babicy zaliczanym do Beskidu Makowskiego, jest to więc przełęcz także między tymi dwoma pasmami i mezoregionami[2].

Pomnik

Przebiega przez nią droga wojewódzka nr 956 BiertowiceSułkowiceZembrzyce oraz pieszy szlak turystyczny, wiodący z Lanckorony do Jordanowa. Na przełęczy znajduje się obelisk ku czci Eustachego Sanguszki, inicjatora budowy przebiegającej tędy drogi. Wybudowana została w latach 90. XIX wieku. Posiadała duże znaczenie gospodarcze i militarne. Austriacy w okresie I wojny światowej zaryglowali tę drogę. U podnóży Krowiej Góry do tej pory istnieją pozostałości ich okopów[3].

Na północ, nieco powyżej przełęczy znajduje się duży krzyż upamiętniający bitwę, jaką stoczyli tutaj konfederaci barscy (zwaną bitwą pod Grobami). Obok krzyża umieszczono duże głazy i zamontowano tabliczkę ze słowami Karola Balińskiego (w tekście inskrypcji błędnie przypisanymi Adamowi Mickiewiczowi):
Tylko pod krzyżem, tylko pod tym znakiem
Polska jest Polską, a Polak Polakiem.

Krzyż i tablicę ustawiono w 1999 r. dla uczczenia konfederatów. Ich zbiorowy grób znajduje się na pobliskim wzgórzu, przez miejscową ludność nazywanym Groby[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Beskid Makowski. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Wyd. Compass, 2007. ISBN 978-83-60240-37-3.
  2. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  3. a b Pasmo Babicy. Beskid Makowski. [dostęp 2015-07-22].